OIKΟΣΗΜΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΛΤΑΒΙΛΛΑ

        

Επιμέλεια Κακαβάκης Βασίλειος 

 Ιστορική Περιγραφή

     Η οικογένεια κατάγεται από την Σικελία, κλάδος της οποίας εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα το 14 αι. Οι Αλταβίλλα, έλαβαν από τους ανδηγαυούς βασιλείς της Νάπολης, διάφορα αξιώματα και φεουδαλικά αγαθά, σύναψαν γάμους με ισχυρές οικογένειες της Αλβανίας και της κυρίως Ελλάδος και κατέστησαν μια από τις ισχυρότερες οικογένειες του νησιού. Ο Riccardo De Altavilla, φρούραρχος του Βουθρωτού και της Σαγιάδας, ηγήθηκε της πρεσβείας του γενικού συμβουλίου της Κερκυραϊκής Κοινότητας, η οποία μετέβη το 1386 στη Βενετία προκειμένου να δώσει όρκο πίστεως. Στην έκτακτη συνεδρίαση του  συμβουλίου στις 29 Αυγούστου 1443, έλαβαν μέρος τρία μέλη της οικογένειας Αλταβίλλα, αλλά δεν είναι γνωστή η μεταξύ τους συγγενική σχέση. Πρόκειται για τους Perota, Nicolo και Giulius. Σαράντα επτά χρόνια αργότερα, κατά τις εκλογές του 1490 στο συμβούλιο συμμετείχε μόνο ο Giuilius. Έπειτα από την πολιορκία του 1537 και την καταστροφή του αρχείου της κοινότητας, η οικογένεια ενεγράφη ξανά στις τάξεις του γενικού συμβουλίου. Επειδή ανήκε στην ομάδα των λατινικών οικογενειών, πολλά μέλη της εξελέγησαν στο αξίωμα του Έλληνα σύνδικου. Πολλά μέλη της οικογένειας Αλταβίλλα, εξελέγησαν επίσης στο αξίωμα του δικαστή, του κήνσορα και του καπητουλάριου, πράγμα που σημαίνει ότι ανήκε στο στενό κύκλο του Κονκλάβιου. Τα μέλη της οικογένειας σύναψαν γάμους με τις οικογένειες Καρτάνου, Χαλικιόπουλου, Σαραντάρη, Βεριτζιώτη κ.α

 Οι δύο γιοί του Κατσίνα Αλταβίλλα και της Αιμιλίας Μπαλιαρίν, Ιωάννης και Ανδρέας, δεν απέκτησαν απογόνους και τους κληρονόμησε η αδερφή τους, Minzivine, σύζυγος του Αντωνίου Χαλικιόπουλου. Ο γιός της Minzivine Αλταβίλλα - Χαλικιοπούλου με όνομα Αλβιζέ, πήρε κατά την κερκυραϊκή συνήιθεια ως δεύτερο βαπτιστικό το επώνυμο της μητέρας του και είναι ο γενάρχης του κλάδου Χαλικιόπουλου - Αλταβίλλα. Στον Αλβιζέ Αλταβίλλα - Χαλικιόπουλο περιήλθαν τα φεουδαλικά κτήματα και οι λεγόμενοι πρόσοδοι Αλταβίλλα. Η οικογένεια εξέλιπε από την Χρυσόβιβλο κατά τον 17 αι. 

Πηγές: Κερκυραϊκά Οικόσημα (Γιάννης Σ. Πιέρης) Αρχείο Γ.Α.Κ Libro d' oro (6/78)