Διονύσιος Σολωμός

Επιμέλεια: Βασίλειος Σ. Κακαβάκης  

     Ο Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στην Ζάκυνθο, στις 8 Απριλίου 1798 και ήταν Εθνικός ποιητής. Οι γονείς του ήταν ο κόντε Νικόλαος Σολωμός και η υπηρέτρια Αγγελική Νίκλη. Ο πατέρας του καταγόταν από παλιά αρχοντική οικογένεια της Κρήτης, άλλα μετά την κατάληψή της από του Οθωμανούς, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Ζάκυνθο. Σπούδασε στην Ιταλία και πιο συγκεκριμένα στο Λύκειο της Αγίας Αικατερίνης στην Βενετία, αλλά λόγο της αυστηρότατης πειθαρχίας που επικρατούσε σε αυτό το Λύκειο μεταγράφει στο Λύκειο της Κρέμονας μαζί με τον δάσκαλό του άβα Σάντο Ρόσσι και μόλις το τελείωσε, γράφτηκε στην Νομική σχολή του πανεπιστημίου της Πάβιας, στην οποία ξεκίνησε να φοιτά το 1815 και αποφοίτησε από εκεί το 1817. Ένα χρόνο αργότερα, επέστρεψε στην Ζάκυνθο που εκεί έως το 1828, συναναστράφηκε με πολλούς ανθρώπους των τεχνών, της ποίησης και των γραμμάτων και διάφορα από τα ποιήματά του. Το 1828, μετά από οικογενειακά προβλήματα οικονομικού και κληρονομικού χαρακτήρα με τον αδελφό του, εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα, διότι του φαίνονταν η ιδανική τοποθεσία για να απομονωθεί και να συγγράψει τα ποιήματά του. Κατά το 1830 - 40, ο Ιωάννης Λεονταράκης, ετεροθαλής αδελφός του, αποφάσισε να διεκδικήσει μέρος από την πατρική τους περιουσίας, με τον ισχυρισμό ενός νόμου της εποχής ο οποίος έλεγε ότι εφόσον η μητέρα του ήταν έγγειος όταν ακόμη ο Νικόλαος Σολωμός ήταν εν ζωή, έχει δικαίωμα διεκδίκησης της περιουσίας του, εφόσον δεν υπάρχει κάποια διαθήκη, για να συγκεκριμενοποιεί ποιος μπορεί να διεκδικήσει από την περιουσία. Ο Σολωμός το 1848, άρχισε να γράφει στα ιταλικά, έργα τα οποία έχουν μείνει μέχρι σήμερα ημιτελή. Το 1851, εμφάνισε σοβαρά προβλήματα υγείας και έγινε ακόμη πιο ιδιόρρυθμος ο χαρακτήρας του. Απεβίωσε τον Φεβρουάριο του 1857. 

Ύμνος εις την ελευθερία:

     Ο πρώτος σημαντικός σταθμός στην ελληνόγλωσση δημιουργία του Σολωμού ήταν ο Ύμνος είς την ελευθερία, που ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 1823, ποίημα εμπνευσμένο από την Ελληνική Επανάσταση 1821. Το ποίημα δημοσιεύθηκε και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και η φήμη του ποιητή εξαπλώθηκε πέρα από τα στενά όρια του νησιού του. Σε αυτό το έργο εξάλλου οφείλεται και η εκτίμηση που απολάμβανε ο ποιητής μέχρι τον θάνατό του, αφού τα υπόλοιπα έργα του ήταν γνωστά μόνο στον στενό κύκλο των θαυμαστών και μαθητών του. Με τον ύμνο εις την ελευθερία, άρχισε μία σημαντική περίοδος για τη μετέπειτα διαμόρφωση του ποιητή: είναι η εποχή στην οποία έχει κατακτήσει πλέον την γλώσσα και προσπαθεί να δοκιμαστεί σε συνθετότερες μορφές, να διευρύνει τον κύκλο των εμπνεύσεων του και να εγκαταλείψει την ευκολία του αυτοσχεδιασμού. Καρπός των αναζητήσεων αυτής της περιόδου ήταν η Ωδή εις το θάνατο του λόρδου Μπάιρον, ποίημα που έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον Ύμνο αλλά και πολλές αδυναμίες. 

Πηγή: Λουκιανού Ζαμίτ, << Διαπρεπείς Κερκυραίοι 16ου - 19ου αιώνα >>, Δημοσιεύματα Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών 2012 σ. 29, Σαν Σήμερα (https://www.sansimera.gr/biographies/112)