Ο Μεγάλος Σκοπός

Επιμέλεια: Μαρία Μελέντη

... Φανερός ο σκοπός της Εταιρίας (Πατριωτικής). Οι λιμπερτίνοι ζητούσαν να οδηγήσουν τον λαό στην δημοκρατία. Ζητούσαν να ξεχαστεί το βενετσιάνικο παρελθόν. Να νιώσει ο λαός πώς είναι λεύτερος, πώς δεν υπάρχουνε πια διακρίσεις και προνόμια. Το γραφαν και στην έκθεση τους: "Εις λαός ουδέποτε καθίσταται ελεύθερος, εάν μη φωτίζηται, λυόμενος των αλύσεων της δεισιδαιμονίας και βαδίζων τα ίχνη της αρετής". Αλλά μέσα σ αυτή την προσπάθεια κρύβονταν κι ο Μεγάλος Σκοπός. Εδώ στην Κέρκυρα βρίσκονταν οι λίγοι που τον σκέφτονταν και κάτου από τους βενετσιάνους. Έφταναν ως εδώ κάποιες τολμηρές προσπάθειες. Οι αρματωλοί και κλέφτες μέσα στον ποιητικό τους θρύλο. Οι Σουλιώτες, ζωντανοί κοντά τους. Πεινασμένοι, κουρελιασμένοι, μ ανοιχτές πληγές αλλά και μ όρθια ψυχή. Τότες ο μεγάλος σκοπός ήταν μες στις ψυχές, μία ανομολόγητη επιθυμία. Μα, σαν έφυγε από πάνου τους το βενετσιάνικο βάρος, ανάπνευσαν. Η ανομολόγητη επιθυμία ψυθιρίστηκε. Έγινε τραγούδι, με του Ρήγα τα λόγια σαν φτάσανε οι Γάλλοι. Έγινε γρήγορα και λόγος, φρόνιμος και τολμηρός, στα χείλη των λιμπερτίνων. "Αλλά μία μόνη ώθησις εξαρκεί να αναζωογοποιήση εν τη καρδία των Ελλήνων τα αισθήματα των ηρώων εφ ών καυχάται το ημέτερον γένος"...

Πηγές: Π. Ροδοθέατου (=Γεράσιμου Χυτήρη) , Η πρώτη άνοιξη (κοντεσίνα Αγγέλα Κοκκίνη), Κέρκυρα 1960, σ. 67 (εκδ. "Κερκυραϊκών Χρονικών").