Σπυρίδων Λάμπρος

Επιμέλεια: Βασίλειος Σ. Κακαβάκης 

     Ο Σπυρίδων Λάμπρος γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1851 και υπήρξε πανεπιστημιακός και Πρωθυπουργός της Ελλάδος. Ήταν γιός του Παύλου Λάμπρου, ο οποίος ασκούσε το επάγγελμα του αργυροχρυσοχόου. Η οικογένειά του καταγόταν από την Ήπειρο. Το έτος 1860, η οικογένειά του, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου εκεί ολοκλήρωσε και τις εγκύκλιες σπουδές του και εισήλθε στην Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επιπλέον, μεταπτυχιακές σπουδές είχε παρακολουθήσει στο Βερολίνο και στην Λειψία. Από το Πανεπιστήμιο της Λειψίας, ανακηρύχθηκε διδάκτωρ κατά το έτος 1873, λόγω της διατριβής της οποίας είχε κάνει με τίτλο << Τα κατά τους οικιστάς των παρ' Έλλησιν αποικιών και τας αυτοίς απονεμημένας τιμάς και προνόμιας >>. Ήταν παντρεμένος με την Άννα Μπαλάνου, με την οποίαν απέκτησε δύο κόρες την Χαρίκλεια και την Λίνα Λάμπρου. Αφού ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές, επέστρεψε στην Αθήνα και διορίστηκε υφηγητής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1878, διδάσκοντας Ελληνική Ιστορία. Το 1887 ανακηρύχθηκε έκτακτος καθηγητής και από το 1890 ως το 1917 υπήρξε τακτικός καθηγητής στην έδρα της Γενικής Ιστορίας. Την ίδια περίοδο υπηρέτησε επίσης, ως γενικός επιθεωρητής των δημοτικών σχολείων και ως πρόεδρος του Ενοπτικού Συμβουλίου Μέσης Εκπαιδεύσεως. Ο Λάμπρος υπήρξε υποστηρικτής της μοναρχίας. Κατά την περίοδο του Εθνικού διχασμού (1916 - 1917), χρημάτισε Πρωθυπουργός της Ελλάδος, θέση η οποία του ανατέθηκε από τον τότε Βασιλιά της Ελλάδος, Κωσταντίνο τον Ά. Επιπρόσθετα, ο Λάμπρος, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Εν συνεχεία, η Βενιζελική κυβέρνηση, έθεσε τον Λάμπρο υπό περιορισμό και αφού δικάστηκε από το ειδικό δικαστήριο, δημεύτηκε η περιουσία του και αποπέμφθηκε στην Ύδρα και την Σκόπελο, οπού έζησε εξόριστος, έως το 1919. Το ίδιος έτος, αρρώστησε βαριά και απεβίωσε στην Αθήνα. Ο Σπυρίδων Λάμπρος είχε δημοσιεύσει ποιήματα, κριτικές δοκιμίων, πεζών και θεατρικών έργων σε αθηναϊκά λογοτεχνικά περιοδικά. Το μεγαλύτερο μέρος των ερευνών του, οι οποίες εκτείνονται στην βυζαντινή, στην μεσαιωνική, και στην νεότερη Ελληνική Ιστορία εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, από την σύζυγό του και τις κόρες του.  

Πηγές: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου ( http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=500

Αδαμαντίου Αδαμάντιος, «Λάμπρος Σπυρίδων», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια15. Αθήνα, Πυρσός, 1931.• Γιαλουράκης Μανώλης, «Λάμπρος Σπυρίδων», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας9. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.

• Εις μνήμην Σπυρίδωνος Λάμπρου. Τιμητικός τόμος. Αθήνα, 1935.

• Μπαλάνος Δημ., «Σπυρίδων Π. Λάμπρος», Ηπειρωτικά Χρονικά, 1929 (παράρτημα Β΄ – Βιογραφικόν).

• Ξενόπουλος Γρηγόριος, «Λόγοι και άρθρα υπό Σπυρ. Π. Λάμπρου», Παναθήναια5, ετ.Γ΄, 15/12/1902, σ.148-150.

• Σολωμού Αλίκη, «Λάμπρος Σπυρίδων», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986.

• Χαριτάκης Γ., Τα ανέκδοτα έργα του Σπυρίδωνος Λάμπρου. Αθήνα, τυπ. Εστία, 1921.

• Stephanou E., Σπυρίδων Λάμπρος (1851-1919)· (Μετάφρασις εκ του γαλλικού δημοσιευθέντος εις την Echos d’ Orient ε.33ον αρ.157, Ιαν.-Μαρτ. 1930, σ.78-79. Αθήνα, τυπ.Πύρσου, 1930.

Αφιερώματα περιοδικών

• Κριτικά ΦύλλαΒ, 5/1973, αρ.9.)