Η Κυριακή της Αποκριάς

Επιμέλεια: Μαρία Μελέντη

     ... Ήταν Κυριακή της Αποκριάς. Οι εκκλησίες του χωριού είχαν σημάνει ενωρίς το στερνό, γιατί τ απόγιομα θα χόρευε, όπως κάθε χρόνο, ο κόσμος. Έτσι κιόλας, έπειτα από την σύντομη ακολουθία εσυναχτήκαν στο χορευταριό όλοι οι κάτοικοι, χώρια οι άντρες και χώρια οι γυναίκες. Αυτή την ημέρα είταν όλοι χορτάτοι από φαΐ καλό, όλοι είχαν κρασί, είταν όλοι χαρούμενοι, κι είχαν λησμονήσει τες πίκρες της ζωής, τες φροντίδες, τους άγονους κόπους τους, για να ξεφαντώσουν. Οι γυναίκες φορώντας τα καλύτερα ρούχα τους και τα στολίδια τους_όσες είχαν _πατρικές, χτενισμένες, γελάμενες, εσυνομιλούσαν ταχτικά και χαμηλόφωνα και με τις χρυσοπλουμισμένες φορεσιές τους, με τα καθαρά σκουτιά τους, με το χρυσάφι τους και τες χαρούμενες μορφές τους, έδιναν του χωριού γιορτάσιμη και ευτυχισμένη όψη, σα να μην είχε γνωρίσει ποτέ κανείς αυτού την δυστυχία. Στην μέση του χορευταριού εστεκόνταν οι βιολιτζήδες και ο ταμπουρλής και ξάγναντα των γυναικών πολλοί άντρες, όχι όμως όσους είχε το χωριό, γιατί άλλοι πολλοί εσεριάνιζαν εδώ κι εκεί, άλλοι έμπαιναν στα μαγαζιά για να πίνουν και άλλοι εδιασκέδαζαν τραγουδώντας...

Πηγή: Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Διηγήματα ("Κορφιάτικες ιστορίες" ), Αθήνα 1982, σ. 54_55.