ΟΙΚΟΣΗΜΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΗ

Επιμέλεια: Κακαβάκης Βασίλειος 

     Η οικογένεια δραστηριοποιούνταν στην Κέρκυρα κατά τον 16ο αιώνα και εισήλθε στο γενικό συμβούλιο της Κερκυραϊκής Κοινότητος κατά το έτος 1573. Ο γενάρχης της οικογένειας στην Κέρκυρα, ήταν ο Δομίνικος Ιουστινιάνης, είχε εκλεχθεί για το έτος 1589 ως εξεταστής των νοταρίων. Ο ομώνυμος εγγονός του, είχε λάβει μετά από 67 χρόνια παρεμφερές αξίωμα. Ο Δομίνικος, είχε τιμηθεί με τον τίτλο του κόμη ο οποίος κληρονομήθηκε από τους απογόνους του, ήταν παντρεμένος με την Αυγουστέλα Μορέλλου (πατρός Αλβίζε). Ο γάμος αυτός προσέφερε στην οικογένεια μεγάλη οικονομική δύναμη και κύρος, στο συμβούλιο της Κοινότητος. Η οικογένεια, είχε συνάψει και άλλους ισχυρούς γάμους όπως αυτός του Δομίνικου, με τις οικογένειες: Τριβώλη, Μπρεντάνου, Μαστράκα και άλλες και αυτό έδωσε την δυνατότητα στην οικογένεια να εισέλθει στον στενό κύκλο του Κονκλαβίου και να έχει πρόσβαση στα ισχυρά αξιώματα της Κοινότητος. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε διάφορα μέλη της παρούσης οικογενείας, τα οποία διακρίθηκαν είτε για τις δωρεές του, είτε για τα υψηλά αξιώματα που έλαβαν κατά την διάρκεια του βίου τους. Ο Σιλβέρτος Ιουστινιάνης, τις 18 Ιουνίου 1693, δώρισε στην μητρόπολη Βενετία 1.200 τζεκίνια και συγκαταλέχθηκε στα τέσσερα μέλη που εκ μέρους του συμβουλίου της Κερκυραϊκής Κοινότητος προσέφεραν υψηλά ποσά στην Βενετία. Ο Δονάτος Ιουστινιάνης και ο Λίβιος Ιουστινιάνης, κατά τα έτη 1618 και 1622, εξελέγησαν στο αξίωμα του κήνσορα και επιπλέον ο Δονάτος το 1822 παράλληλα με το αξίωμα του κήνσορα που είχε λάβει, ανέλαβε και προβλεπτής υγείας. Επιπλέον, ο Λίβιος για αρκετά έτη της ζωής του, υπήρξε Κοινοτικός Ιατρός της Κέρκυρας. Ο κόμης Λίβιος Ιουστινιάνης, χρημάτισε επίσης και Καπιτουλάριος. Η οικογένεια με την πάροδο του χρόνου, χωρίστηκε σε δύο κλάδους, ο ένας εκ των οποίων διέμενε εντός του Παλαιού Φρουρίου. Τα μέλη της οικογένειας σύναψαν γάμους με τις οικογένειες: Τριβώλη, Πετρέτη, Μίνιου, Ρίκκη, Μπάκου, Προσαλέντη, Χαλικιόπουλου, Καρτάνου, Πιέρρη, Φλαμπουριάρη κ.α. Η οικογένεια άρχισε να εκλείπει κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνος.  

Πηγές: Κερκυραϊκά Οικόσημα (Γιάννης Σ. Πιέρης) Αρχείο Γ.Α.Κ Libro d' oro (6/78)