ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

                          (Σπύρος Γογγάκης, Στέφανος Παδοβάς, προτομή, 1982, Ιόνιος Βουλή)

Επιμέλεια: Μαρία Μελέντη 

"Ζήτω η Ένωσις"

Τη 15η Ιανουαρίου: Η ημέρα καθ ήν έμελλε να προταθη εις την Βουλήν το ζήτημα περί Ενώσεως, όπου ο λαός το έμαθε και άμα ήνοιξαν αι θύραι του Βουλευτηρίου εγιόμισε διά μιάς. Και ήσαν όλοι αι Βουλευταί και αφού ωμίλησαν διάφορα, προς τας 4 μ. μ. εσηκώθηκαν όρθιοι με τας χείρας επάνω, προτείνοντας μεγαλοφώνως την Ένωσιν της Επτανήσου μετά της Ελλάδος, φωνάζοντας και λέγοντες: "Εξ ονόματος του λαού προτείνομεν την Ένωσιν". Και όλοι το είπαν και όσοι δεν ήθελον εφώναζαν κι αυτοί στανικώς. Και ευθύς ο λαός εφώναξε: "Ζήτω η Ένωσις, Ζήτωσαν οι Βουλευταί της Ενδεκάτης Βουλής, Ζήτω ο Λομβάρδος". Όλοι εφώναζαν και εκτυπούσαν τας χείρας των. Και τόσον πλήθος λαού ητο, όπου ήσαν στιβασμένοι και μεταξύ αυτών ήσαν και χωροφύλακες. Τέλος εκβήκαν όλοι από το Βουλευτήριον χαρούμενοι και φωνάζοντες. Μετά ταύτα επήραν τον Λομβάρδον _όντες και τινες Βουλευταί πλησίον του_και ήτο εμπρός αυτός και οπίσω λαός, φωνάζοντες εις τον δρόμο "Ζήτω η Ένωσις, Ζήτω ο Λομβάρδος", εκβάζοντες τους πίλους των και συνοδεύοντας τον έως την οικίαν του, αφού τον απέρασαν από την αγοράν και τα εμπορικά καταστήματα. Ακολούθως αυτός εκβήκε από το παράθυρο και ευχαρίστησε τον λαόν. Το εσπέρας έγινε εις την πόλιν και εις τα προάστεια μικρά φωταψία, όπου εις ολίγα μέρη είχον και διαφόρους επιγραφάς: 'Ζήτωσαν οι Ριζοσπάσται, Ζήτω ο Γλάδστων, Ζήτω η Ένωσις, Ζήτω η Ενδεκάτη Βουλή" και κάθε στιγμήν εσήμαιναν διπλά οι κώδωνες των Εκκλησιών και ήτο το πλείστον μέρος του λαού χαρούμενον...".

Παναγιώτης Σ. Σαμαρτζής, Καθημερούσιαι Ειδήσεις, Κέρκυρα 1854_1867, Ε. Λ. Ι. Α., Αθήνα 2000, σ. 31_32.

"...Ένα φθινοπωρινό πρωινό του 1863, δύο εβδομάδες περίπου έπειτα που ψηφίστηκε η Ένωση, τα πυροβολεί του Παλαιού Φρουρίου βρόντηξαν και πάλι και μια τιμητική φρουρά παρατάχθηκε μπρος στο προστύλιο των Ανάκτορου. Με επί κεφαλής τον Πρόεδρό της Στέφανο Παδοβά, ολόκληρη η Νομοθετική Συνέλευση επίσημα ανέβηκε την πλατειά σκάλα και παρουσιάστηκε στον Dir Henry Storks. Όρθιος μπροστά στον θρόνο, τριγυρισμένος από τις πολιτικές και στρατιωτικές αρχές του Κράτους, ο τελευταίος τούτος Αρμοστής άκουσε από τα χείλη του Στεφάνου Παδοβά την απάντηση στον λόγο, που είχεν εκφωνήσει λίγες μέρες πιο πρώτα, στην Νομοθετική Συνέλευση. Οι δύο αντίπαλοι δώσαν τα χέρια. Είταν το τέλος από έναν μακρυνό, πικρότατο αγώνα μεταξύ μιας πανίσχυρης αυτοκρατορίας και της αλύγιστης θέλησης ενός μικρού λαού...".
Μαρία Ασπιώτη

Πηγές: σ. 22_23,Κέρκυρα 1964,Το ανάκτορο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου,Μαρία Ασπιώτη,