Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

(Το Νέο Φρούριο στο λιμάνι της Κέρκυρας, ξυλογραφία από το The Illustrated London News, 1859, 155X238 εκ., συλλογή Γεωργίου Χ. Σουρτζίνου). 

Επιμέλεια: Μαρία Μελέντη

...Ταύτα πρέπει να νοήσωσιν οι Βουλευταί της Επτανήσου. Άλλως επανερχόμεθα εις τους απαίσιους εκείνους χρόνους, καθ ους αι λοιπά νήσοι διετέλουν υπό την διττήν προστασίαν της Μεγάλης Βρετανίας και της μητροπόλεως. Η Κέρκυρα ήτο τότε η καρδιά του κράτους. Εκείθεν εξήρχετο η ζωή και το αίμα. Εδώ υπήρχαν τα μαντεία, εδώ οι ναοί, εδώ τα θυσιαστήρια. Έπρεπε να έλθη τις εις Κέρκυρα ίνα τύχη μικρά τίνος χάριτος, και την χάριν ταύτην δεν απελάμβανε ειμή δια μετανειών και δεήσεων. Υπήρχε βαθμολογία απέραντος, βαθμολογία μεταξύ του κατώτερου και του ανώτερου προστάτου και την βαθμολογική ταύτην κλίμακα έπρεπεν ο ικετεύων επαρχιώτης να αναβή από κάτω έως άνω. Και αφ ού, μετά τοσαύτας προσπαθείας ασθμαίνων επλησίαζεν εις το τέρμα των πόνων και των μόχθων του, τότε παρουσιάζετο ενώπιον αυτού επί της ανώτατης βαθμίδος ο υπέρτατος προστάτης και ή επρόσφερεν εις αυτόν την χείρα ίνα την ασπασθή, ή πολλάκις έρριπτεν αυτόν κάτω της κλίμακας και μολοντούτο ουδέ τότε ο άθλιος επαρχιώτης ετόλμα ούτε να στενάξη ούτε να γογγύση. Τοιαύτη ήτο η Κέρκυρα δια του παρελθόντος απαίσιου εξευτελιστικού συστήματος...

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης 

Αθήνα 1980,Επιστολές και Πολιτικά κείμενα,Α Βίος,Αριστοτέλης Βαλαωρίτης,σ. 336.,